مکانیابی دهکده های گردشگری با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS) مطالعه موردی: دریاچه زریوار شهرستان مریوان

در دهه‌های اخیر افزایش بیش از حد جمعیت، رشد و گسترش سریع شهرنشینی و استفاده از وسایل حمل و نقل، سبب افزایش چشمگیر این تمایل و بازدیداز چشم اندازهای طبیعی شده است در صورتی که اکثر مناطق گردشگری با فرض اینکه مورد تهدید قرار نگرفته و یا از بین نرفته باشند، کماکان سابق فاقد هرگونه امکانات رفاهی و خدماتی برای گردشگران هستند در حالی که هجوم بیشتر انسان به این مناطق، ایجاد و سازماندهی مراکز رفاهی را می طلبد. این موضوع اندیشه متفکران محیط زیست را به سمت خود جلب کرده است و به گونه ای بحث آمایش سرزمین را در مورد اینگونه فضاها مطرح می سازد. دریاچه زریوار یکی از مناطق زیبا و دیدنی شهرستان مریوان محسوب می‌شود که در غرب این شهرستان و در جوار مناطق کوهستانی واقع شده است و علیرغم بازدید گسترده گردشگران، از امکانات رفاهی کمی برخوردار می باشد. از آنجا که تسهیلات مورد نیاز گردشگران لازم است در مکانی با بیشترین کارایی مستقر شود، در این پژوهش سعی بر آن است تا بهترین مکان ایجاد دهکده گردشگری با کمترین تغییر در طبیعت و همسان با آندراطراف دریاچه مشخص گردد. از این رو با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و تلفیق لایه های اطلاعاتی دخیل در امر گردشگری مثل شیب، فاصله از رورخانه و گسل و... و مدل همپوشانی وزنی، بهترین مکان‌ها برای احداث دهکده‌های گردشگری تعیین گردید. نتایج اولیه با توجه به نقشه نهایی ارائه شده حاکی از آن است که قسمت های شمالی و بخصوص جنوبی با وسعت 91هکتار و در مجموع2/104هکتار، جهت ایجاد مراکز رفاهی و گردشگری مناسبت بیشتری دارد.